ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ

Ο ΠΑΤΟΣ

Ο πάτος είναι ωραίος αν μπορείς να τον δεις με προοπτική. Όταν κατεβαίνοντας δεν κλαίς, αλλά μπορείς να κοιτάς τριγύρω για να ξέρεις τι θα συναντήσεις ανεβαίνοντας. Σαν τον αέρα που υπάρχει σε ένα γεμάτο μπουκάλι που ανεβοκατεβαίνει όταν το γυρνάς. Ο πάτος είναι σχετικός, μπορείς να καταβαίνεις επ άπειρον αν το επιθυμείς ή να σταματήσεις σύντομα θεωρώντας ότι τον είδες. Όταν φτάσεις εκεί μπορείς να μείνεις, ή να κοιτάξεις επάνω για να δείς από που πέρασες και που τελικά θέλεις να πας. Η δεύτερη δεν είναι εύκολη επιλογή, αλλά τελικά είναι η μόνη που συμφέρει..

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Έρχεται πολλές φορές το ερώτημα αν υπάρχει σωστό ή λάθος, ή αν κάθε φορά χρειάζεται να αναμετρόμαστε με τον εαυτό μας, τις αξίες μας, το περιβάλλον, τα συναισθήματα, τις σκέψεις μας, τις συνέπειες για να αποφασίσουμε. Μοιάζει δύσκολη διαδικασία και απαιτητική. Από την άλλη προαποφασίζοντας αν κάτι το θεωρούμε σωστό ή λάθος δε χρειάζεται να παιδευτούμε κάθε φορά να βρούμε απάντηση στο ερώτημα που προκύπτει αφού η απάντηση αυτή προϋπάρχει πολλές φορές του ερωτήματος. Ποια είναι η απάντηση στο ερώτημα; Το έτοιμο, το σίγουρο, το μαθημένο μπορεί να προσφέρει ασφάλεια γιατί  είναι γνώριμο και νιώθεις ότι σταθερά υπερασπίζεσαι κάποιες αξίες, σου στερεί όμως  από την ελαστικότητα σου....

ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ

Η ψυχή μας μοιάζει με τη θάλασσα. Η επιφάνεια μπορεί να μοιάζει ήρεμη ή ταραγμένη κι αυτό όλοι να μπορούν να το αντιληφθούν. Σαφώς ο αέρας και τα καιρικά φαινόμενα την επηρεάζουν. Το χρώμα, που για τους ειδικούς μπορεί να προμηνύει κίνδυνο ή φουρτούνα, το χρωστά στον ουρανό. Έτσι και η ψυχή χρωστά σε ότι την περιβάλλει την απόχρωσή της. Ουρανός και θάλασσα δεν έχουν ακριβώς το ίδιο χρώμα. Μπορείς την ημέρα να τα διαχωρίσεις όμως με ποιον ακριβώς τρόπο το χρώμα του ενός επηρεάζει το άλλο δεν είναι ξεκάθαρο στο γυμνό μάτι.  Το πιο σύνθετο μέρος για να κατανοήσεις είναι ο βυθός. Ο βυθός δε φαίνεται εξωτερικά, χρειάζεται να βουτήξεις και μάλιστα παίρνοντας βαθιά ανάσα που πολλές φορές...